Filmarchief

 

 

1946. Delia woont met haar tirannieke man Ivano, haar jongvolwassen dochter Marcella en twee irritante zoontjes in een stadje waar Amerikaanse soldaten in de prille vrede bewaken en stemrecht voor vrouwen voor de deur staat. Ze wordt door haar man en zoons gebruikt als sloof, voetveeg en boksbal en door haar dochter met minachting bekeken. Maar Delia is een veerkrachtige vrouw en loopt, vergezeld door vrolijke liedjes, rond in deze zwart-wit gedraaide film. Daar zijn ook de garagehouder met wie ze eigenlijk had moeten trouwen, de
aardige Amerikaanse militair en de goede vriendin op de markt. Als Delia op een dag een mysterieuze brief krijgt neemt ze een radicaal besluit.

In Italië heeft de film geleid tot een nationaal debat over de nog altijd heersende machocultuur. C’è ancora domani was er in 2023 de best bezochte film van het jaar. Die triomf is óók te danken aan een wat veilige aanpak. Zonder expliciet weg te kijken maakt Cortellesi het geweld eigenlijk te goed verteerbaar. Het geweld wordt tijdens de zoveelste uitbarsting van Ivano zelfs verpakt als veredelde dans. Je kunt stellen dat de sleur en het cultureel ingebakken karakter van geweld tegen vrouwen op deze manier zoet wordt gepresenteerd.