De staking van de vrouwen in de Fordfabriek in Dagenham betekende een keerpunt
in de Britse vrouwenrechten. Nigel Cole maakte er een komische feelgood film over.
Toen de Ford Motor Company in 1968 besloot de 187 naaisters in de Britse vestiging
van het bedrijf in Dagenham te degraderen tot ongeschoolde arbeiders had men er
niet op gerekend dat de vrouwen het niet zouden pikken. Ondanks hun kleine aantal
kreeg hun staking het machtige concern op de knieën en zou uiteindelijk leiden
tot wetgeving voor gelijke beloning van mannen en vrouwen. Een van de stakers,
Rita, wordt tegen haar zin stakingsleidster en merkt dat haar vakbond zich alleen
op mannen richt. Een met de dames sympathiserende vakbondsman, komt hen te
hulp. Mede dank zij de doortastende interventie van de toenmalige minister van
werkgelegenheid Barbara Castle, krijgt de staking een happy end.
Het verhaal lijkt gemaakt om door Ken Loach verfilmd te worden, maar Nigel Cole
die zijn grootste bekendheid kreeg met de film calender girls geeft er zijn eigen
humoristische feministische draai aan. De film heeft het juiste evenwicht tussen
ernst, luim en historische correctheid.
de 119 bezoekers gaven een hoog rapportcijfer aan Made in Dagenham: 4.30, daarmede tweede achter "Tous les soleils!
