De ondergang van een ontembaar talent. Asif Kapadia toont de weg die Amy
Winehouse ging, van getalenteerde tiener tot popster en uiteindelijk tot de dood.
Als je de veertienjarige Amy Winehouse Happy Birthday ziet zingen, door
jeugdvriendin Lauren vastgelegd op video, is het duidelijk: dit meisje heeft een
ontembaar natuurlijk talent. Winehouse zal inderdaad uitgroeien tot een ster, met
alle toppen en dalen die daarbij horen. Helaas wordt dat talent maar al te vaak
vergeten sinds Winehouse' vroegtijdige dood op zeventwintigjarige leeftijd in 2011.
Daarna is de focus komen te liggen op haar zeer publieke aftakeling en het feit dat
ze tot de zogenaamde '27 club' behoort. De kracht van Amy is dat hij in eerste
instantie op Winehouse' muziek focust en aan de hand daarvan haar levensverhaal
vertelt. Beginnende bij hoe Amy als jonge tiener een vriendin op haar verjaardag
toezingt, waarna ze al snel met een bandje in kleine jazzclubs in Londen optreedt.
Op haar zestiende wordt ze de vaste zangeres van de National Youth Jazz Orchestra,
op haar achttiende krijgt ze een manager en een platencontract. Haar debuutalbum
Frank verschijnt als ze net twintig is.
Het laatste, zeer dramatische gedeelte van Amy, wordt gedomineerd door de
paparazzi en de wrange bijsmaak van hun beelden. Kapadia maakt wel een punt
over de destructieve kracht daarvan, maar heeft daar tegelijk het nare werk van die
paparazzi voor nodig om dat te laten zien.
De 140 bezoekers gaven een gemiddelde waardering van 4,29
4
