“Lucky” volgt de nukkige, 90-jarige Lucky en de excentrieke dorpsgenoten met wie hij keuvelt
en kibbelt. Lucky is geen eenzame, vervelende vent, hij is gewoon een eenling met een lage
tolerantie voor onzin. Ondanks (volgens zijn dokter ‘dankzij’) zijn nicotineverslaving heeft de
oorlogsveteraan al zijn tijdgenoten overleefd en bevindt de onafhankelijke Lucky zich nu aan
de rand van de dood. Dat dwingt hem als overtuigd atheïst op een spirituele, zelf
beschouwende reis die leidt naar wat voor velen onbereikbaar is: verlichting.        
 
Regisseur John Caroll Lynch debuteert met “Lucky” als regisseur, maar heeft als karakter
acteur gespeeld in films van onder (vele-) anderen Martin Scorsese en de gebroeders Coen.
David Lynch (geen familie) speelt een belangrijke bijrol in de film maar de meest
belangwekkende naam die hier genoemd moet worden is die van hoofdrolspeler Harry
Dean Stanton, de tijdens het filmen 90-jarige acteur die we vooral kennen van zijn iconische
rol in “Paris, Texas” van Wim Wenders, waarin hij door een soortgelijke woestijn wandelt. 
 
Stanton overleed afgelopen september op 91-jarige leeftijd en de film is de zwanenzang
van- en een ode aan de acteur met het markante gezicht die meer dan 200 rollen speelde.
“Lucky” doet het meest denken aan de films van Jim Jarmusch, maar met een absurdistisch
snufje David Lynch. Een zeldzaam charmant portret over sterfelijkheid, die even grappig als
levenslustig is.