De Waalse debuterende regisseur Xavier Seron met zijn zwarte komedie zoekt het in
absurdistische toon en stijlvolle vormgeving. Het is een bekend fenomeen in de
filmgeschiedenis: de man die niet op kan groeien en een jongetje lijkt te willen blijven. Het
type dat eeuwig bij zijn moeder woont en zijn draai in de maatschappij maar niet kan
vinden.
De Waalse Michel is zo'n typisch moederskind, een man van in de dertig die nog bij zijn
overdadig liefkozende mama inwoont. Hij is blijven steken in een hopeloze bijbaan in een
elektronicazaak en houdt zich meer bezig met strips en speelgoed dan met zijn vriendin, die
het begrijpelijkerwijs niet bij hem uithoudt. Michel een onverbeterlijke hypochonder meent
voortdurend de ene na de andere kwaal te hebben opgelopen. Bovendien heeft hij
verlatingsangst en het type Oedipuscomplex waar Oedipus zelf verlegen van zou worden.
Overal ziet hij borsten: in het eigeel van een sunny side up of in het silhouet van een
opengesneden sinaasappel. Zelfs trekjes van een sigaret doen hem denken aan het zuigen
aan tepels.
Seron heeft zijn films in hoofdstukken ingedeeld, aftellend van de geboorte naar de
onafwendbare dood. In zwart-wit vertelt hij zijn zwarte komedie waarin Michel zich door zijn
kommervolle leven moet worstelen.
De film "JE ME TUE A LE DIRE" werd door 59 bezoekers gewaardeerd met een 3
-
Eva werkt als gevangenisbewaarder; ze is idealistisch en doet haar werk met plezier.. Tot ze Mikkel ziet arriveren tussen een nieuwe groep gevangenen. Ze vraagt om overgeplaatst te worden naar zijn zwaar bewaakte afdeling. Achter Eva's verzoek schuilt een groot geheim. Haar normen vervagen tijdens haar zoektocht naar gerechtigheid. Eva neemt steeds grotere risico's, maar hoe ver kan ze gaan?