De Colombiaanse regisseur Ciro Guerra baseerde zich voor El abrazo de la serpiente op de
dagboeken van etnoloog Theodor Koch-Grünberg en bioloog Richard Evans Schultes. Na
prijzen in Cannes en op Sundance is Ciro Guerra's wonderlijke film nu voor een Oscar
genomineerd.
De doodzieke Duitse ontdekkingsreiziger Theo laat zich anno 1909 door het Amazonegebied
gidsen door medicijnman Karamakate, op zoek naar het zeldzame, mysterieuze,
geneeskrachtige kruid yakruna, een soort heilige graal.
In hun spoor volgt 31 jaar later een andere wetenschapper, de jeugdige bioloog Evans
Schultes, op zoek naar hetzelfde kruid én een droom. Uit de twee reizen blijkt de pijnlijke
kloof tussen de oude en de nieuwe wereld. Vanuit het perspectief van de oorspronkelijke
bewoners kijken we naar de twee ontdekkingsreizigers en zien we hoe onbedoeld hun
cultuur teloor gaat.
De twee vertolkers van de sjamaan zijn gecast onder inwoners van het Amazonegebied,
waardoor het contrast tussen de blanke acteurs en de non-professionele acteurs nog groter
wordt. De professionele acteurs spelen een rol, zoals de wetenschappers dat ook deden.
Maar de oorspronkelijke bewoner is slechts zichzelf, onaangetast door materialisme of
hebzucht, maar net als de sjamaan die ze vertolken wel bezorgd over de grote
veranderingen in hun leefgebied. Dit wordt door Karakamate op ontroerende wijze
verwoord: "Laat ons lied niet weggevaagd worden".
De zwart-witbeelden dragen bij aan de beklemming van de jungle. El abrazo de la serpiente
is een spannende ontroerende en louterende ervaring. Een terechte Oscarnominatie voor
beste niet-Engelstalige film.
De film EL ABRAZO DE LA SERPIENTE werd door 93 bezoekers gewaardeerd met een 3,49
3,5
Eva werkt als gevangenisbewaarder; ze is idealistisch en doet haar werk met plezier.. Tot ze Mikkel ziet arriveren tussen een nieuwe groep gevangenen. Ze vraagt om overgeplaatst te worden naar zijn zwaar bewaakte afdeling. Achter Eva's verzoek schuilt een groot geheim. Haar normen vervagen tijdens haar zoektocht naar gerechtigheid. Eva neemt steeds grotere risico's, maar hoe ver kan ze gaan?