Met het superieure SOMEWHERE won Sofia Coppola vorig jaar de Gouden Leeuw in Venetië. De uitreiking (door jurylid Tarantino) was niet onomstreden.
Johnny is vastgelopen in zijn snelle bestaan. Hij heeft een hoofdrol in een actiefilm erop zitten en woont in het befaamde hotel Chateau Marmont in Hollywood, waar een kamer ongeveer 500 dollar per nacht kost. Hij drinkt te veel, gebruikt drugs en heeft geen idee wat hij met zijn tijd moet doen. Wanneer hij een paar strippers op zijn hotelkamer een paaldansact laat opvoeren, valt hij van verveling in slaap.
Een lichtpunt is zijn 11-jarige dochter Cleo. De relatie met haar moeder is al lang geleden mislukt, maar Cleo ziet hij nog van tijd tot tijd. Ze doen dan samen leuke dingen, zoals dat bij een vader op afstand gaat: zwemmen, ijsjes eten, gamen. Of, zoals dat gaat bij een vader die een wereldberoemde acteur is: samen een tripje maken naar Italië, waar ze verblijven in een vijfsterrensuite met privézwembad.
In SOMEWHERE is de hoofdpersoon continu geestelijk afwezig. Verveeld van het succes en de luxe op jacht naar zichzelf en zingeving. Coppola overtreft zichzelf na "Lost in translation".
De 79 bezoekers konden "Somewhere" niet erg waarderen gezien de score van 2.71.
De feelgoodfilm En fanfare is zowel hartverwarmend als hartverscheurend, en een groot bioscoopsucces in Frankrijk en België. De film laat zien hoe muziek mensen verbindt, en hoe onwaarschijnlijke familiebanden kunnen leiden tot oprechte vriendschappen.
Deze zwart-wit tragikomedie verkent de gespannen relatie tussen Gerrie en zijn zoon Dick tijdens hun jaarlijkse driedaagse reünie in Rotterdam, met de dreigende mogelijkheid dat dit Gerrie's laatste bezoek zou kunnen zijn.
Gebaseerd op de memoires van Marcelo Rubens Paiva, vertelt I’m Still Here het waargebeurde verhaal van de verdwijning van zijn vader, voormalig congreslid Rubens Paiva, tijdens de Braziliaanse militaire dictatuur in de jaren zeventig. 
