Als kind begreep de Kroatische regisseur Dalibor Matanić niet waarom zijn liefhebbende en
ruimhartige grootmoeder hem op het hart drukte nooit met een Servisch meisje aan te
komen. Nu ziet hij haar opmerking als de eerste kiem voor The High Sun. Drie jonge stellen,
driemaal een liefde die door het gif van de etnische haat gedwarsboomd wordt. Je zou het
een Servisch-Kroatische versie van Romeo & Julia kunnen noemen
Die zonovergoten zorgeloosheid van de eerste scène doet bijna pijn als je er later aan
terugdenkt. Het verloren paradijs, ergens op de Balkan in 1991. De verliefde twintigers
Jelena en Ivan, luierend bij een meertje. Hij speelt op zijn trompet, zij plaagt en stoeit. De
een is Kroaat, de ander Servisch. Allebei denken ze aan hun grote plan van morgen. Ze gaan
ervandoor, weg uit deze valse idylle, een nieuw leven tegemoet.
Na de tragedie van Jelena en Ivan springen we tien jaar verder. De oorlog is dan net voorbij,
de wonden zijn nog vers. Natasa, een andere jonge vrouw, keert terug naar de ruïnes van
haar ouderlijk huis. Ze maakt daar kennis met een aardige klusjesman, maar de pijn en het
verdriet zijn nog te groot om elkaar te kunnen vinden. Weer tien jaar later begint het leven
zijn gewone gang te hernemen. Zelfs dan blijft het verleden knagen. Zoals Luka merkt
wanneer hij de geliefde opzoekt die hij lafhartig in de steek liet.
De acteurs Tihana Lazović en Goran Marković spelen in alle drie de delen de stellen. Een
constructie die heel goed blijkt te werken en waardoor The High Sun, vorig jaar in Cannes
onderscheiden met een juryprijs. De kracht van de film schuilt vooral in de direct herkenbare
menselijkheid en is vooral de verdienste van de voortreffelijke acteurs, die je vaak het gevoel
geven dat ze dat tragische verleden ook zelf nog echt met zich meedragen.
De film THE HIGH SUN werd door 81 bezoekers gewaardeerd met een 4,04
3,5
De feelgoodfilm En fanfare is zowel hartverwarmend als hartverscheurend, en een groot bioscoopsucces in Frankrijk en België. De film laat zien hoe muziek mensen verbindt, en hoe onwaarschijnlijke familiebanden kunnen leiden tot oprechte vriendschappen.
Deze zwart-wit tragikomedie verkent de gespannen relatie tussen Gerrie en zijn zoon Dick tijdens hun jaarlijkse driedaagse reünie in Rotterdam, met de dreigende mogelijkheid dat dit Gerrie's laatste bezoek zou kunnen zijn.
Gebaseerd op de memoires van Marcelo Rubens Paiva, vertelt I’m Still Here het waargebeurde verhaal van de verdwijning van zijn vader, voormalig congreslid Rubens Paiva, tijdens de Braziliaanse militaire dictatuur in de jaren zeventig. 
