Winter Nomads is een meditatieve documentaire van Manuel von Stürler over schaapkuddes
ergens aan de Frans-Zwitserse grens.
De herders Carole (28) en Pascal (54) trekken vier maanden lang met drie ezels, vier honden
en zo'n achthonderd schapen door het winters grensgebied van Zwitserland en Frankrijk, op
zoek naar voedzame graslanden.
Langs de kant van de belangrijkste wegen, spoorwegen, huizen in voorsteden en
bedrijventerreinen, verplaatsen zij zich over velden en bossen. Ze ontmoeten de lokale
bevolking, de boeren met wie ze bevriend zijn, maar ook de onwilligen, om hun schapen
door hun weilanden te laten lopen. Slapen doen ze in tenten, de warmte zoeken ze bij hun
honden, ze wassen zich in de waterlopen.
Het is een barre roadtrip naar nergens: Pascal en Carole lopen van bergdorp naar bergdorp,
met hun schapen. Het is een transhumance: de eeuwenoude traditie om schapen de resten
te laten grazen van de akkers en weiden om ze op die manier vet te mesten.
Regisseur Manuel von Stürler geeft de informatie maar beetje bij beetje prijs in Winter
Nomads, die tijdens de European Film Awards de prijs won voor de beste documentaire. Hij
doet niet aan interviews of voice-overs: de enige informatie komt van de twee zwijgzame
types zelf, die een intrigerend duo vormen. Feilloos registreert Von Stürler wat de twee
zeggen in gebaren en uitdrukkingen. Verder laat hij vooral het landschap praten, met
bergdorpen waarvan de nieuwbouw steeds verder tegen de bergen kleeft.
De 70 bezoekers aan "Winter Nomads" beoordeelden de film gemiddeld met 4.04
4
Ofschoon Dalva twaalf is, kleedt ze zich, draagt ze make-up en leidt ze haar leven alsof ze een volwassen vrouw is. Op een zekere avond wordt ze meegenomen uit haar vaders huis. Aanvankelijk is ze met stomheid geslagen en woedend om de situatie. Later maakt ze kennis met een sociaal werker, en een tiener die kampt met woedeaanvallen. Een nieuw leven lijkt aan te vangen voor Dalva: een leven passend bij haar leeftijd.
