In dit slotdeel (de eerste twee delen heeft Cinemaarten vorig seizoen vertoond) van
Seidls Paradies-trilogie moet de dertienjarige Melanie naar een afslankkamp voor
tieners, waar ze valt voor de arts die haar vorderingen in de gaten moet houden. Het
contrast tussen onbedwingbare verlangens en de onverzettelijke realiteit heeft Seidl
nog nooit zo sterk weten te vangen.
Elke dag bezoekt Melanie de behandelkamer met een andere smoes. Lukt het
Melanie om de arts, een veertiger, van eenzaamheid zijn toevlucht nemend tot
roken en drinken, over te halen? 's Avonds ontsnapt Melanie met een vriendin naar
een aftandse plattelandsdisco in de buurt en wordt daar net niet aangerand door twee
opgeschoten jochies. Als Melanie zich rot voelt en naar huis belt om iets van
haar moeder te horen, weten we dat die in Kenia met een beach boy in bed ligt en
daarom de telefoon niet opneemt.
Liefde, geloof en hoop. Alle drie de vrouwen waar het in de trilogie om draait,
moeten het in hun verlangens en verwachtingen uiteindelijk afleggen tegen de
banale werkelijkheid. Seidl windt daar geen doekjes om.