In Son Hasat volgen we Ali en zijn vrouw Aysel, die in een afgelegen vallei proberen te overleven van het rietsnijden en het weven van matten. Hun bestaan wordt gedomineerd door een lokale bende die de handel controleert en hen onderdrukt. Terwijl Ali in stilte naar een betere uitweg zoekt, lijkt de natuur om hen heen steeds meer een eigen stem te krijgen, waardoor realiteit en mythe in elkaar overvloeien.
Regisseur Cemil Ağacıkoğlu maakt van het Anatolische landschap niet alleen een decor, maar een volwaardige speler in het verhaal. De uitgestrekte rietvelden, het water en de dramatische luchten weerspiegelen de innerlijke strijd van de personages. De trage vertelstijl en minimale dialogen leggen de nadruk op sfeer, waarbij elke compositie voelt als een schilderij. Zo ontstaat een spanningsveld tussen menselijke wanhoop en de magisch-realistische kracht van de natuur.
Son Hasat is een film die de kijker langzaam meezuigt in zijn ritme en beeldenpracht. Het is geen traditioneel drama, maar eerder een poëtische ervaring waarin stilte en landschap de boventoon voeren. Voor wie zich laat meenemen, ontvouwt zich een indrukwekkend en gelaagd portret van overleven, verzet en hoop.
SON HASAT WERD DOOR 68 BEZOEKERS GEWAARDEERD MET EEN 3,72
3,5
Ofschoon Dalva twaalf is, kleedt ze zich, draagt ze make-up en leidt ze haar leven alsof ze een volwassen vrouw is. Op een zekere avond wordt ze meegenomen uit haar vaders huis. Aanvankelijk is ze met stomheid geslagen en woedend om de situatie. Later maakt ze kennis met een sociaal werker, en een tiener die kampt met woedeaanvallen. Een nieuw leven lijkt aan te vangen voor Dalva: een leven passend bij haar leeftijd.
