De film opent stevig met archiefbeelden van strijdende soldaten in WO1. Het is bijna alsof Raphaël zo uit die oude beelden komt stappen. Gebroken en getraumatiseerd stiefelt hij een stoffig landweggetje af. Thuis aangekomen blijkt zijn vrouw overleden terwijl hij aan het front was en blijkt hij vader van een jonge dochter.
Zowel vader als dochter worden door het dorp met de nek aangekeken – hij had beter in het harnas kunnen sterven, fluistert men achter zijn rug, en zij is de dochter van een 'tovenares' en duidelijk een te groot mens voor deze kleingeestige omgeving. Een mogelijke uitweg arriveert in de vorm van vliegenier Jean, van wie het toestel strandt in een weiland net buiten het dorp.
Pietro Marcello’s speelfilm is losjes gebaseerd op de scharlaken zeilen van de Russische schrijver Alexander Grin. Het is een ontroerende ode aan menselijke veerkracht en vermengt de grimmige realiteit van de naoorlogse periode met vleugjes magisch realisme. Deze film is bedoeld om je lekker in onder te dompelen, erin te verdwijnen, om te genieten van de details waar Marcello op inzoomt.
Door zijn ingehouden tempo is L'Envol zeer geschikt voor de kijker die naar wat anders snakt dan de hyperactieve blockbusters van vandaag.
L'ENVOL WERD DOOR 94 BEZOEKERS GEWAARDEERD MET EEN 3,8
3
