“Zo is het wel genoeg”, zegt Mateo tegen zijn echtgenote Ana. Ze hebben al twee minuten door het
lommerrijke bos gereden als Ana de auto keert. Dan blijkt dat ze zojuist hun zoontje Lucas voor straf uit de
auto hebben gezet. Maar nu ze op het stuk weg diep in de bossen terugkeren, is het kind verdwenen.
Ze bellen de politie, die direct een zoektocht start. Maar deze zoektocht is niet het uitganspunt van het in één shot gedraaide ‘El Castigo’. De al vanaf de eerste minuut aangrijpende film drijft op het tweespel tussen de wanhopige ouders. Zij moeten blijven wachten bij de auto, waar stukje bij beetje de jarenlang onuitgesproken verwijten naar boven komen en regisseur Matías Bize langzaam maar zeker onthult wat er tijdens de rit tussen de drie gezinsleden is voorgevallen.
De verpletterende dialogen en het vernuftige camerawerk verlenen de juiste intensiteit aan het
zenuwslopende verhaal en de voortreffelijk vertolkte karakters. Indrukwekkend dat dit allemaal in één
onafgebroken take is opgenomen.
