Asteroid City is opgezet als een ingewikkelde raamvertelling: een tv-programma over een toneelstuk dat over het kleine woestijnstadje Asteroid City gaat. Daar, in het jaar 1955, komen mensen uit heel de VS samen voor een wetenschappelijk congres dat plaatsvindt in een krater waar ooit een meteoriet neerkwam. Dan, tijdens een van de speeches, daalt er een ruimteschip neer in de krater...
Wes Anderson lijkt zijn vaste stijlkenmerken nog wat te verhevigen in Asteroid City. Het kijkdooseffect in optima forma, de symmetrieknop helemaal open, het pastelpedaal diep ingetrapt. De raamvertelling is een gekunstelde vorm, die de kijker wat op afstand zet, maar Anderson toch nét voldoende ruimte biedt om zijn vaste thema’s aan te snijden: de voorkeur voor geremde emotie tegenover de valse Hollywood-variant, plus de worsteling van het ouderschap.
Asteroid City wordt gedragen door de uitstekende cast, de vindingrijke humor en natuurlijk het prachtige visuele aspect.
Ofschoon Dalva twaalf is, kleedt ze zich, draagt ze make-up en leidt ze haar leven alsof ze een volwassen vrouw is. Op een zekere avond wordt ze meegenomen uit haar vaders huis. Aanvankelijk is ze met stomheid geslagen en woedend om de situatie. Later maakt ze kennis met een sociaal werker, en een tiener die kampt met woedeaanvallen. Een nieuw leven lijkt aan te vangen voor Dalva: een leven passend bij haar leeftijd.
