Een jonge visser vindt op een dag in het moeras een zwaargewonde man. De op sterven-na
dode man spreekt niet en de visser neemt hem mee naar huis en verzorgt hem. Hij noemt
hem Tongchai, naar de popzanger Tongchai McIntyre die een hit had met een liedje over ‘de
wind, het strand en wij tweeën’, aldus de visser.
Die referentie schetst de innige band die de twee opbouwen en hun warme vriendschap
brengt de visser tot een besluit met verregaande gevolgen. Wanneer hij niet terugkeert van
zee, is Thongchai verscheurd door het lot van zijn vriend. Langzamerhand neemt hij het
leven van de visser over, met behulp van diens teruggekeerde ex-vrouw.
Cameraman Phuttiphong Aroonpheng debuteert als regisseur en draagt zijn film op aan de
Rohingya vluchtelingen, een etnische minderheid in Myanmar die al decennialang wordt
bedreigd met geweld en moord. Met dichterlijke beelden en een indringende soundtrack
schept Aroonpheng een magisch-realistische sfeer waardoor het geëngageerde Manta Ray
nooit expliciet een belerend standpunt inneemt, maar uitnodigt om zelf te associëren. Een
aangrijpende verkenning van ‘anders-zijn’, even ontroerend als betoverend.
"MANTA RAY" werd door 80 bezoekers gewaardeerd op een 3,13
3,5





Ofschoon Dalva twaalf is, kleedt ze zich, draagt ze make-up en leidt ze haar leven alsof ze een volwassen vrouw is. Op een zekere avond wordt ze meegenomen uit haar vaders huis. Aanvankelijk is ze met stomheid geslagen en woedend om de situatie. Later maakt ze kennis met een sociaal werker, en een tiener die kampt met woedeaanvallen. Een nieuw leven lijkt aan te vangen voor Dalva: een leven passend bij haar leeftijd.


