In een kleine Roma gemeenschap in het Zuid-Italiaanse Calabrië is de 14-jarige Pio
vastbesloten om zo snel mogelijk op te groeien. Hij drinkt, rookt en is een van de weinigen
die het kan vinden met alle lokale gemeenschappen: de lokale Italianen, de groep
Afrikaanse vluchtelingen en Pio’s eigen Roma gemeenschap. Pio volgt zijn grote broer
Cosimo overal en leert zo de vaardigheden die nodig zijn om te overleven in de straten van
hun woonplaats. Als Cosimo en zijn vader worden opgepakt, voelt Pio de
verantwoordelijkheid voor zijn 4-generaties tellende gezin en wil hij graag tonen dat hij
volwassen is. Hij gaat op eigen houtje op het dievenpad en raakt bevriend met de
sympathieke West-Afrikaan Aiyva, die voor hem een soort vaderfiguur wordt. Pio zal echter
ondervinden dat een echte man worden ook inhoudt dat hij onmogelijke keuzes moet
maken.

A Ciambra zoomt in op de gemeenschappen die in dit deel van Calabrië zo dicht op elkaar
wonen: de zigeunerfamilies, de Italianen die hen als minderwaardig beschouwen, en de
West-Afrikanen, die nog minder zichtbaar zijn. Hun interacties zijn vaak gespannen, en
hoewel Pio's vriendschap met Ayiva het verhaal verlichting biedt, is het tevens de bron van
een schroeiend conflict.

Pio Amato speelt zichzelf, net als zijn familieleden in de film, en het script put uit hun
persoonlijke leven. Dat houdt de thema’s als vriendschap, trouw en opgroeien boeiend en
geeft de Amerikaans-Italiaanse regisseur Jonas Carpignano de gelegenheid om met
ongetrainde acteurs genuanceerde karakters te tonen. Het maakt van het rauwe ‘A
Ciambra’ een intrigerende, semi-autobiografische film met een indrukwekkend,
documentaire-achtige realisme.