Na de dood van Generaal Francisco Franco in 1975 werd de monarchie hersteld in
Spanje. In 1978 betekende een nieuwe grondwet de komst van democratie. La ísla
minima speelt zich af in 1980, tegen de achtergrond van die breuk met het verleden.
Twee rechercheurs reizen van Madrid naar het broeierige deltagebied onder Sevilla
waar twee zusjes spoorloos zijn verdwenen. Een lokale militair geeft aan dat dit niet
ongebruikelijk is, de meisjes zouden wellustig zijn. De werkelijke toedracht is
diepgaander, de rechercheurs komen een seriemoordenaar op het spoor. Een
onvervalste sadist die de vrouwen verminkt en verkracht voordat ze opgaan in het
landschap.
In hun zoektocht naar de dader stuiten ze op tegenwerking van getuigen en de
lokale politiechef. De oogst is nabij en die moet niet verziekt worden door allerlei
bijzaken. Ver van de hoofdstad lijkt er na de dood van dictator Francisco Franco
weinig veranderd. De Madrileense agenten ontdekken nog meer duistere zaken. Dit
alles in een decor van adembenemend mooie moeraslanden en rechthoekige
irrigatiekanalen, waar het repetitieve geluid van krekels het tempo bepalen.
Dit jaar werden voor de negenentwintigste keer de Goyas uitgereikt. Bij het Spaanse
equivalent van de Oscars wist La Isla Mínima maar liefst tien beeldjes in de wacht te
slepen. De misdaadthriller van Alberto Rodríguez kaapte alle grote categorieën voor
de neus van de beduusde concurrenten weg. Zo won het een Goya voor beste film,
beste regisseur, beste hoofdrolspeler, beste originele scenario en beste camerawerk.
De 95 bezoekers gaven "La isla minima" een gemiddelde waardering van 4,21
4,5
Ofschoon Dalva twaalf is, kleedt ze zich, draagt ze make-up en leidt ze haar leven alsof ze een volwassen vrouw is. Op een zekere avond wordt ze meegenomen uit haar vaders huis. Aanvankelijk is ze met stomheid geslagen en woedend om de situatie. Later maakt ze kennis met een sociaal werker, en een tiener die kampt met woedeaanvallen. Een nieuw leven lijkt aan te vangen voor Dalva: een leven passend bij haar leeftijd.
