Petzold won met zijn film over de DDR in 1980 op het filmfestival van Berlijn de
Zilveren Beer voor de beste regie en de film is de Duitse inzending in 2013 voor
beste niet-Engelstalige film.

De arts Barbara Wolff is verbannen naar een plattelandsziekenhuis. Het ziekenhuis
staat in een provincieplaatsje in de DDR, het is de zomer van 1980, ver voor de val
van de Muur. Barbara Wolff, is afkomstig uit Berlijn, en overgeplaatst nadat een
verzoek om naar het Westen te mogen emigreren is afgewezen. Dit verzoek en de
overplaatsing hebben haar in een isolement geplaatst.
In de openingsscène, bijvoorbeeld, bespiedt een arts vanuit zijn werkkamer een
mooie, jonge vrouw met blonde, opgestoken haren terwijl zij op het bankje voor het
ziekenhuis een sigaret zit te roken. ‘Is dat ’r?’ vraagt hij. ‘Ja,’ antwoordt een tweede
man, die over zijn schouder meekijkt. ‘Ze zal geen seconde te vroeg op haar werk
komen. Zo’n type is het.’
‘Is ze alleen?’ vraagt de arts dan. ‘Haar straf heeft haar vriendenkring flink doen
krimpen,’ luidt het afgemeten antwoord.

Barbara ademt de sfeer van claustrofobie, een sfeer die Petzold uitstekend weet te
treffen. Hij filmt van afstand, besmuikt en soms openlijk en dwingend.
Wat is belangrijker? Je roeping of je zucht naar vrijheid? En kan het een zonder het
ander? De uitgebeende Stasi-thriller Barbara toont een samenleving waarin iedereen
door het systeem besmet lijkt. Is ontsnappen mogelijk?